H ομάδα της Γκάνας

⏲️ Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά
  • Μια χώρα που οργανώθηκε ποδοσφαιρικά μετά το 1960 αλλά γρήγορα έγινε πρωταγωνίστρια στην ήπειρο με συμμετοχές σε τελικούς και κατακτήσεις Κόπα Άφρικα.

    Πέρα από τα σύνορα της Αφρικής, η Γκάνα κατάφερε να γίνει ανταγωνιστική πολλά χρόνια αργότερα. Η πρώτη της συμμετοχή σε τελική φάση Μουντιάλ ήρθε το 2006 και έκτοτε μετέχει σταθερά σε τελικές φάσεις παγκοσμίου κυπέλλου με εξαίρεση τη διοργάνωση του 2018.

Η Γκάνα κατάφερε μάλιστα να περάσει από τη φάση ομίλων στις δύο πρώτες τις συμμετοχές. Το 2006 εμφάνισε μια πολύ δυνατή ομάδα που κέρδισε την Τσεχία με 2-0 και τις Η.Π.Α. με 2-1 και έχασε μόνο από την μετέπειτα πρωταθλήτρια κόσμου Ιταλία , Η πορεία σταμάτησε στους “16” με την ήττα 3-0 από την Βραζιλία.

Το 2010 θα πάει ένα βήμα παραπάνω, αφού απέκλεισε τις H.Π.Α. στα νοκ-άουτ της φάσης των “16” αλλά αποκλείστηκε στα προημιτελικά σε αξέχαστο ματς απέναντι στην Ουρουγουάη. Το χαμένο πέναλτι του Ασαμόα Γκίαν στην παράταση (όταν έπιασε την μπάλα με τα χέρια ο Λουίς Σουάρες και αποβλήθηκε) και τα χαμένα χτυπήματα που ακολούθησαν στη διαδικασία των πέναλτι στοιχειώνουν ακόμα την ομάδα.

Τέσσερα χρόνια μετά η ομάδα δείχνει να είναι στη δύση της και στην τελική φάση παίρνει έναν μόλις βαθμό με ήττες από Η.Π.Α. και Πορτογαλία και μια ισοπαλία με τη Γερμανία που κατέκτησε το τρόπαιο και την οποία δυσκόλεψαν πολύ προηγούμενοι με 2-1 πριν ισοφαριστούν λίγο πριν το τέλος.

Με τον Ότο Άντο στον πάγκο (στην πρώτη του θητεία), η Γκάνα προκρίνεται δύσκολα στο Μουντιάλ του 2022 και αποκλείεται  στη φάση ομίλων με νίκη επί της Νοτίου Κορέας και ήττες από Ουρουγουάη και Πορτογαλία.

Μια νέα ομάδα στη σκιά των επιτυχιών του παρελθόντος

Η χρυσή εποχή του Γκανέζικου ποδοσφαίρου είναι παρελθόν αλλά η ομάδα κατάφερε να δημιουργήσει ξανά μια ανταγωνιστική ομάδα με προπονητή τον Άντο (σε δύο θητείες) και με μια ενδιάμεση θητεία του Ιρλανδού Κρις Χιούτον. Δεν έχει πάντως τη δυναμική άλλων ετών και απέτυχε να περάσει στην τελική φάση του Κόπα Άφρικα μετά από 22 χρόνια.

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα του ποδοσφαίρου και της εθνικής της χώρας ήταν πάντα οι εσωτερικές διαμάχες και διαφωνίες και με τον πρώην διεθνή Όντο Άντο (με σημαντική καριέρα στα Γερμανικά γήπεδα ως παίκτης) στον πάγκο φαίνεται πως ηρέμησαν τα πράγματα.

Ο Άντο οδήγησε την ομάδα για δεύτερη φορά προς μια τελική φάση (μετά το 2022) αλλά “κρατάει χαμηλά τον πήχη” προειδοποιώντας τους ενθουσιασμένους φίλους της εθνικής να έχουν ρεαλιστικές προσδοκίες.

Η ομάδα απαρτίζεται από πλειάδα ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα  (οι περισσότεροι στη Γαλλία) και ο κόουτς δουλεύει για να συνδυάσει τα νέα ταλέντα με παίκτες μεγάλης εμπειρίας σε πιο προχωρημένη ηλικία.

Γεμάτο ρόστερ με πολλές επιλογές σε όλες τις γραμμές

Η “δεξαμενή” απ’ την οποία θα επιλέξει ο Άντο το ρόστερ για το καλοκαίρι είναι μεγάλη, ένας ευχάριστος πονοκέφαλος για τον κόουτς που ξέρει πως θα αντιμετωπίσει και γκρίνια αφού κάποιοι πρέπει να μείνουν εκτός.

Βασικός γκολκίπερ και ίσως μια από τις αδυναμίες του ρόστερ ο Ατί Ζίγκι της Ελβετικής Σεν Γκάλεν που θα έχει όμως μπροστά του ποιοτικούς αμυντικούς όπως οι Λάμπτεϊ (της Φιορεντίνα), Σαλίσου (της Μονακό) και Μενσά (της Οσέρ).

Στην μεσαία γραμμή ηγετική φυσιογνωμία στο πόστο του αμυντικού μέσου ο Τόμας Πάρτεϊ (της Βιγιαρεάλ), ενώ ξεχωρίζουν και οι Κούντους (της Τότεναμ) και Σουλεμανά (της Αταλάντα).

Στην επίθεση λογικά θα δούμε τον 34χρονο Τζόρνταν Αγιού (αλλά όχι τον αδερφό του Αντρέ που είναι λίγο μεγαλύτερος ενώ έχει έρθει σε ρήξη και με την ομοσπονδία ) και τον Ινιάκι Γουίλιαμς (της Μπιλμπάο, επέλεξε την εθνική της χώρας καταγωγής του σε αντίθεση με τον αδερφό του Νίκο), με τα βλέματα πάντως να εστιάζουν στο νέο αστέρι του Γκανέζικου ποδοσφαίρου, τον “καυτό”φέτος Αντουάν Σεμένιο της Μπόρνμουθ που γλυκοκοιτάζουν πολλές μεγάλες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ κι όχι μόνο.